SEN BU AŞKI BİLMEYECEKSİN                                            

     -Kuşkusuz, bir kısacık yağmur uyaracak kendinden emin olmadığın bütün yaşanmış anları. Korkacaksın: Dehşetengiz bir ürperti olacak damarlarına yayılan o şarkı... Aşk mı? Kimbilir hangi yalanı öyle adlandıracaksın -tutunacak başka dalı varmış gibi çaresiz bir maymunun!

     -Gece üzerine gelecek böyle anlarda. Tanımsız bir sıkıntı, gecikmiş bir çift söz ya da anımsanması ömür boyu sürecek o korku anını karanlık her bastığında yeniden canlandıracaksın kalbinde.

     -Önce uyaracaklar seni, böylesi gecelerde yıldızlar için dilek tutmadığından dolayı; sonra herkes her şeyi her zamanki gibi unutacak: Sana kalacak aşkın kabusları...

     -Ama bir boşluk çarpacak her sabah gözüne, tanımsız bir hiç... Orada şeytanın pabucunu bıraktığı bir duygu canlanacak her boyutuyla: Bir bunu unutmayacaksın, bir de asıl şeytanın kendinde yaşadığını.

     -Yıllar geçmiş gibi olacak her 24 saat böyle yinelendikçe; baktığın aynalarda kimsesizliğin farkedilecek. Sen bunu da bilinçaltına göndereceksin, yeni bir bahar solsun diye kalbinde. Yalnızlığın o an, kimseye duyurmadan fısıldayacak her gelecekte bir hüzünlü geçmişin kök salarak yaşayacağını...

     -Dönüş diye bir zaman boyutu ya da ulaşmak diye bir nokta arasında bocalayan küçük bir kararsız ok gibi dolaşacak kalbin. Yeni hedefler aramayacak ama kendisine; yalnızca yıldızsız bir ülkenin kaderini taşıyacak varamadığı her boşluğa...

     -Sonra herkes katıla katıla gülecek bu paradoksa... Önce en kederliler, ardından geçmişsiz kalanlar, en son da yüzünü en çok eskitenler...

     -Ama sen yine de bütün bunları bir yana bırakıp, sabahları, geceleri ve de yıldızları yalnızca bir şarkının efkarlı yerine armağan edeceksin belki de. Orada canlanamayan ya da canlanmasına izin vermediğin bir küçük kutup yıldızı parlayacak -kalbin en karanlık dönemini yaşarken. Farketmeyeceksin...