OYUNCAK AKORDEONLU ÇOCUK

Oyuncak akordeondan ibaret bir çocuk

Düşleri başından aşkın

İşte buyum, kabulsüz dünyaların müridi

Suçum suç, sıratın ortasına kadar kaçak geldim

Bir alacağım var tanrıdan

Onun için yumrukluyorum cehennemin kapısını

Gecenin ortasında niçin mi seçtim seni?

Ay, bir yumruk daha vursun diye böğrüme

Nasılsa kalbim de nasibini alır darbeden.

Çaldığım her yanlış melodi çıldırtıyor düşlerini

Birbirine giriyor kabus ile gam

Ama sen sen ol uğratma beni efkara

Elimde oyuncak akordeon, aşk yaşım henüz beş

Zorlasam neyin sevinci ılıtacak sanki içimi?

Uzaktan bir bulut geçer, beyazına şarkılar iğneli

Birazdan kucaklar seni hiç şaşırma

Bir çocuk, oyuncak akordeon yüklü

O hüznü mırıldanır kendince

Yokuşları deli gibi tırmanır o buluta tutunmak için

Avuçlarında bembeyaz düş tortuları...

Affetme istersen sırtını dönüp git

Herkes alıştığı kadar yaşıyor ayrılığı

Kalbinin ortasına sağanak gibi yağsa ne çıkar bir okyanus?

Elindeki oyuncak akordeonuyla o çocuk

Bilmez misin aslında neyi anlatıyor

Sesi kısılıncaya, düşleri kanayıncaya kadar seni...

Sonra sabah olur da ne olur? Yıldızlardan bize ne kalır sanki?

Birer küçük kimsesizlik ağıtıymış meğer onlar

Oyuncak akordeonlu çocuğun gözlerinden

Ta kalbinin boşluğuna mıhlanan.