AĞUSTOS’A DERİN ÇİZİK

Elimde avucumda ne kaldıysa yığdım anıların üstüne

Çalımı çırpımı toplayıp bir denize sürgün kıldım

Ne bu fırtınaya ağıt yakacak lafım kaldı

İkide bir kendime atacak tokadım ne de

Gitmek gelmiyor yine de içimden

İzimi emanet edip yok bir aşka

Ta ki gözümün ferini incitene kadar o düş...

Yarıldığını biliyorum kalbimin orta yerinden

Ani bir gece felaketi, kaçışan çocuklar, ay hiçbir zaman olmayacak

Kalbim? Herkesin ayaklarının geri geri gittiği yer

Rüzgar, ne olur itme omuzumu, dayandığım anılar da sarsılıyor

Elde mi çıldırmamak, bak yerle bir ömrümüz

Bir kör bıçak, üstelik deprem kılığında, kalbimde derin çizik.