KALBİMDEKİ O TUHAF KIMILTI

Hep birden sırtlayıp loş bir ilkbahara yatırdılar

Kenar süsleri önceden tasarlanmış sayfada çok da mahzun kaldı gülücüğü

Gerekçeler, itiraflar, pişmanlık günlükleri...

Yıldızları durmadan eksilen gökyüzüne yağmur taşıyan palyaçoydu o

En çok da kurak mevsimde bilindi kadri, hatırlandı

Azarlandığı her aynada ayrı bir sır, kırılmaya meydan vermedi yine de

Bırakıp gitti kendinden sonraki masalı merak etmeden.