Alt Tarafı Aşktı, Bir Kadeh Kanyak ve Bir Fincan Kahve Eşliğinde Yazılan Efkârlı Aşk Şiirleri

Anasayfa Hakkında Kitapları Röportajlar

BİR KADEH KANYAK VE BİR FİNCAN KAHVE EŞLİĞİNDE YAZILAN

EFKARLI AŞK ŞİİRLERİ

Karşımda öteki ben: Kırık bir aynada görünüp duran

Yeni yılı yıllardır bekleyen serçe, tık tık tıklatır günahlarını her sabah.

Başıma kakar gibi günün gecikmişliğini

II.

İçimde çitlerle çevrili bir bahçe, gül

-kırmızı mıydı, beyaz mı, sarı mı yoksa-

Unutulsun ister, bir daha hiç anılmasın

Kırmızı diye tanımlasam: yeni fallar ister

Uzun uzun bakılmak, karmaşık düşlere derin yolculuk

Beyaz olsa, bu kör cümbüşte yalnız bir şarkı

İki ıslık sonrasında yine boşluk.

Oysa kimsesizliği sarı çağrıştırır ancak

Kimsesizlik, yalnızlığın sağanak şekli

Bunu ikimiz de bilir ve erteleriz

Ertelenmiş bir aşk da ancak düşlere yakışır

Keşke yalnızca gün gecikseydi

III.

Bir daha aynı yoldan geçmeyeceğiz

Dönüp arkamıza da bakmayacağız hiç

Hele aynı bahar artık imkânsız

Hangi şarkı iki kez güzel söylenmiş ki?

Rengi anılar çağrıştıran bulut da yok

Akvaryumsa balıklara bir kez yaşama hakkı tanır

Kimse ertesi güne biçim seçemez

Aşka da. –demek yaşanmayacak o fırtına

Hiçbir deniz bir sonraki güne aynı renkte giremez

IV.

Hissettim, kalbin bir kez çarpmıştı, oysa unuttun sonra

Unutmak için nice gürültü biriktirip durdun

Usulca çalsın kemanlar:

(Şimdi unutulmuş bir kritik ân’ın öyküsünü yaşıyoruz.

Tetikteyiz: Aynı salvo ateş geçmeyecek üzerimizden

Huzur dolu bir dünya ile evrenin kimbilir neresinden kopup gelmiş

Bir kuyrukluyıldızın çarpışmasıydı bu aşk. Bir Cihan’dan daha oldu tanrı)

VI.
Ah Zangoç, ayrılığı özetle bana
Çiçeklerin yavaş yavaş toparlanmasını,
böceklerin, kertenkelenin, çıngıraklı yılanın, yuvasından başını uzatan tavuskuşunun acısını
bahara niçin küskün olduğunu gülün,
geri dönülmez ân’ın ne zaman başladığını, ne zaman bittiğini bir serüvenin

Peşimde bin yıllık günah

sol omuzum aşınır her uykuda

durmadan sigarayı bırakma-başlatma nöbetleri

yalnızlığı özetle bana Zangoç

içimdeki yılan tıslayacağı zamanı şaşırıyor

O şarkının izini bırakmak istemiyorum

hiçbir ıslık inkâr edemez çalındığını

Ah Zangoç, kalbim neden fazla geliyor göğüs kafesime?

VII.

Usulca çalsın perdesiz gitar:

(Artık hiçbir öyküyü yaşamıyoruz birlikte.

Varolmak ile çekip gitmek arasındaki ince bir çizgiydi ellerin

Boğulmak üzere olan bir yunusu kurtarmaktan ibaretti bütün bir hayat

-öyle mi? Sular duruldu oysa, kıyamet ertelendi

-bütün medya atladı bu haberi-

Dudaklarında titreyen şarkıyı ilk ben keşfettim, övünerek söylemeliyim

Kaçar adım gidişindeki ezgi de aynı makamdaydı

Bunlarla avutuyorum artık içimdeki yaralı kuşları)

VIII.

Ah Zangoç, aşk bir yükmüş, bilemedim

Fazla sevaplarımı geri veriyorum, bağışla

Bu içerikle ilgili diğer bağlantılar

Kitaplar

Diğer Eserler