VI.

Sen çekip gidersin ya

bir rüzgarın önüne geçip

bıraktığın deniz kabuklarının içinde

binlerce kırık inci...

VII.

Hangi yaprakta ıslanmadın ki?

Kurutulmuş güllerde şimdi

bir anı sağanağı gizli

bir de buruk düş yansımaları...

Kapat artık sayfasını hüznün

Acı ne zaman kanatmaya yetti kalbini?

Ne muzaffer komutanısın geçmişin

ne de geleceğin zifir karanlık...

VIII.

Gece bitti

Bulutlar, kuşlar haydiii... yeni yuvalarına

Ama o çiçek inatla karşı koydu mevsime

O çiçek erken göçü göze aldı korkusuz...

IX.

Gün doğar, bir veda kalır geriye

Akşam olur, buluşmalar yine gecikir

Ama kalbindeki kımıltıda sürer o öykü

Kimse kapatamaz o sonsuz sayfayı.

X.

Farkındayım kalbim sıkışacak

Bakışlarımı defedeceğim başka dünyalara

Her şey kıyamete ayarlı bir saat gibi

Sende patlayıp kalacak.

XI.

Yine gece, yine umut, ama hep

o sonsuz noktayı beklemek...

İnsan şaşıyor bazen

gökyüzünün nasıl bu kadar deli sevinç taşıdığına